vrijdag 10 april 2015

MICKEY MOUSE


uit de oude doos: Noorse Buhund prequel dogtales 27

In ons vorig appartement hadden we al een huismuis. We noemden hem heel origineel: Mickey. Jarenlang kwam hij steevast tijdens het tv kijken tussen de plankenvloer vandaan. Een gezellige stamgast die er even voor ging zitten om de door ons neergelegde traktatie op te peuzelen om vervolgens weer weg te kruipen door een uiterst smalle kier. De verstandhouding tussen ons was goed. Hij zorgde nooit voor overlast. Tot de dag dat hij schijnbaar een amoureuze verhouding kreeg met Minnie. De Maine coon van de buren werd geleend; zij prefereerde Whiskas boven verse beschuit met muisjes. Helaas hebben we toen met gifkorrels een einde aan het familiegeluk moeten maken.

In onze huidige woning hebben we weer een Mickey. Of het een nazaat is van onze oude bekende weten we niet. De nieuwe Mickey houdt zich schuil onder de houten verandavloer. Het kan zo zijn dat hij, terecht, op zijn hoede is voor Skip. We leggen af en toe wat lekkers voor hem neer met als voorwaarde hierbij dat hij dan uit onze keuken blijft, en een beetje uit schuldgevoel voor wat er met zijn familie is gebeurd. Als de buitendeur wijd open staat, rent de overmoedige waaghals in de schemer een kortstondig rondje door de kamer.

Normaal gesproken houd ik ons huis keurig bij en valt er voor een muis weinig of niets te halen. Deze week was zo krankzinnig druk dat een grondige keukenpoetsbeurt erbij in is geschoten. Op de plank waar het Senseo apparaat staat, zag ik wel wat zwarte kruimels liggen waar ik geen acht op sloeg. We gebruiken namelijk losse thee en die blaadjes zien er net zo uit. Skip was wel wat onrustig, maar ik herleidde dit naar onze hectiek - de lengte van de wandelingen was weliswaar hetzelfde, maar voor thuisspelletjes was geen tijd. Hij moest zelf voor vertier zorgen, speelgoed genoeg in zijn korf. Zo gezegd, zo gedaan, maar dat wisten we toen nog niet.

Nadat er de volgende morgen donkerbruine druppels op de keukenvloer lagen, was ik het zat. Ik ging driftig aan de grote poets, drukte of geen drukte. In aanraking met het sop kleurden deze rood. Hiermee viel het kwartje pas. De vlekken waren geen gemorste koffiedruppels, maar muizenbloed, en de vermoede theeblaadjes waren uiteraard muizenkeuteltjes. Skip had inderdaad zelf afleiding gezocht en met succes de jacht op Mickey geopend. Omdat we zo trots waren op de maatregelen die onze Noorse Buhund genomen had om onhygiënische toestanden in huis te voorkomen, is hij naast Hoofd Bewaking tot hoofd van onze hofhuishouding benoemd.