maandag 18 mei 2015

GELUIDDEMPER


Onder schooltijd heerst in onze achtertuin een serene stilte. Skip kan daar intens van genieten. Hemelvaartvrij. Buurtkinderen met fietsenrekjes spelen luidruchtig op de oprit voor hun eigen huis. Boink boink uit een boombox. Skateboarders in de brandgang. De piepende schommel van twee deuren verder smeekt al jaren om gesmeerd te worden. Een communiefeest waar volwassenen het hoogste woord hebben. Ik kan het allemaal van me af laten glijden. Skip is al een paar keer naar binnen gevlucht. Ik geef ‘m een bullenpees ter verstrooiing. Kluifjes smaken buiten veel lekkerder volgens Skip. Hij graaft een wolvenkuil onder de bamboe. Daar vindt hij de rust om het bullenpeesje voor te weken. Als opgroeiende jeugd op de parkeerplaats een scooter aan de praat probeert te krijgen, borrelt de onmacht bij Skip naar boven. Effe dimmen, blaft hij. Hij overstijgt de herrie niet: het afgezaagde stukje bullenpees dat nog steeds binnensmonds verblijft, werkt als een geluiddemper. Ik proest het uit. Een licht ontstemde Skip besluit ‘voorgoed’ binnen te blijven.