Samen met je hond op bezoek bij katteneigenaars. Wij verwachten
een katvriendelijke bejegening, maar hoe ziet de hond dat eigenlijk? Het
is zorgeloos weer. Behalve een paar overdrijvende wolken is er geen vuiltje aan
de lucht. Hond en Poes spelen een beestige variant op kiekeboe: je ziet me wel,
je ziet me niet. Poes wast ongegeneerd en uitdagend haar pootjes op de
vensterbank. Ze doet een beetje uit de hoogte. De hondse visite houdt
haar activiteiten vanuit het bordes nauwlettend in de gaten. Ongedurig gaat hij
steeds verliggen, het is best moeilijk voor hem om zijn oerdrift te trotseren.
Toch weet hij zich gastwaardig gedragen.
Na een overdreven manicurebeurt, stapt
Poes met veel grandeur in het kattenluik. Haar beide achterpootjes laat ze
provocerend aan de buitenkant bungelen. De hond kan haar niet langer weerstaan.
Vliegensvlug staat hij op, zet zijn poten op de vensterbank en snuffelt
aandachtig aan haar voetjes. Poes trekt tierig haar hangende pootjes en
zwaaiende staart naar binnen. De hond heeft het nakijken. Vrijwel meteen komt
Poes weer te voorschijn. Ze hoefde alleen maar het hoekje om. Wie wordt er hier
voor het (f)lapje gehouden? Ettelijke malen herhaalt ze het kunstje, totdat de
hond het eindelijk door heeft. Terwijl ze wederom met een air van ‘ik ben de
enige echte verdwijnpoes’ het kattenluik binnenglipt, beent de hond door de
openstaande deur de kamer in om zich te vergewissen dat Poes zich domweg aan de
andere kant van de muur bevindt. Gesnapt.