Bij mensen was vanaf meet af aan duidelijk dat Pop mannen boven vrouwen verkiest. Bij de fokker lag ze ’s avonds op de schouder van de tv kijkende heer
des huizes op de bank. Kun je het hiernaar herleiden? Vanaf de eerste blik op
Schiphol adoreert ze W. Andere vrouwen die tijdens een wandeling te dicht bij
W. komen, tolereert ze uit beleefdheid. Daar is niet alles mee gezegd, de vrouwen
(en teefjes die W. te aanhalig aait) krijgen vaak ook gemopper te horen.
Het is een grauwe doch lenteachtige zaterdagochtend in november. W. is golfen. Pop en ik struinen aan de
voet van de dijk langs het struikgewas. De schuinte loopt onprettig, maar zij
wil het graag. Vanonder de brug verschijnt een atletisch gevormde wielrenner aan
de horizon. Wanneer hij het bergje heeft beklommen, hipt Pop dartel tegen het
talud omhoog, zet haar beste beentje bevallig voor en knipoogt op het exacte passeermoment. De racende
jonge blonde god herkent flirterige gedrag en raakt er, een beetje overdonderd,
bijna door uit koers. Vanuit het gras weer op het asfalt roept hij glimlachend:
‘Ik voel me gevleid.’ Die Pop!
It's a spring-like Saturday morning in November. W. is golfing. Pop and I stroll along the foot of the dike where the mice and rabbits live. It walks uncomfortable, but she likes it. From below the bridge, an athletically shaped cyclist appears on the horizon. When he has climbed the mountain, Pop hips friskyly against the embankment, puts her best foot forward gracefully and winks at the exact passing moment. The racing young blonde god recognizes flirtatious behavior and – a little overwhelmed – almost gets off course. From the grass back on the asphalt, he shouts, smiling: ‘I'm flattered.’ That Pop!