21 oktober 21 graden, 2 november 20 graden. Voor pampaspop kan het niet op. Zij geniet van de zonnewarmte en de opgeschoonde tuin. Ze kan nu een rondje onder het pampasgras maken en speelt 'je ziet me wel, je ziet me niet' en spoort wespen in de schachten, hun winterstek, op. Mentaal moe van dat alles vlijt ze zich voor de vlonder neer. Zachtjes wiegt de wind het smalle scherpe blad over haar vacht. Eerst koestert ze de zon, het gekietel van bladeren negerend. Tot het blad over haar pootjes strijkt. Verstoord kijkt ze om naar de giga graspol: moet dat nou!
