Heuvelafwaarts treffen twee hondenonervaren baasjes elkaar. Beiden hebben met de beste bedoelingen een buitenlandse hond ‘gered’. Alle twee de asielzoekers zijn geadopteerd via een van de vele stichtingen die de laatste decennia als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. De een is ingevlogen uit Spanje, de ander reisde met de vrachtwagen vanuit Roemenië bij Limburg, het wormvormig aanhangsel van Nederland, de grens over. Of die fundaties een dekmantel voor kweekhonden of betrouwbare hulporganisaties zijn, blijft onduidelijk. Door de economische recessie verdienen ook de inwoners van Spanje en Roemenië graag een centje bij met het fokken van zogenaamde zwerfhonden. Vooral weekhartige Duitse en Nederlandse hondenliefhebbers trappen meer dan gemiddeld in die liefdadigheidsval.
De even grote importhonden kunnen als ze alleen met hun baas zijn nog niet los van de lijn. Als ze samen zijn, kan dat wel. Als ze spelen, is er geen tijd voor ondeugd elders. Hun bazen die hun honden het beste gunnen, spreken geregeld af. Dat pleit voor ze. Zij wisselen al wandelend ervaringen uit, terwijl de pubers samen ravotten en rennen. De honden lijken het meest op donker gemarmerde slungels. Een van de bazen raapt een tak van de grond en gooit deze voor zijn eersteling. Waarom is mij een raadsel, de honden waren sociaal en leuk bezig. Beetje dom, zou Koningin Maxima zeggen. Het zou niet de eerste keer zijn dat honden om een stok ruzie krijgen. Bovendien kunnen honden zich flink bezeren tijdens het vangen of ophalen van de stok. Zijn er meerdere honden in het spel dan is dat nog gevaarlijker.
De Roemeen met de stok gaat liggen knagen. Zijn Spaanse amigo durft uit respect niet bij ‘m in de buurt te komen. Game over. De bazen verbazen zich eerst dat de honden met spelen zijn gestopt, maar beseffen vlot dat de stok de spelbreker is. De stok wordt ingeruild en achterovergedrukt. Onmiddellijk pakken de honden de draad weer op.