Je bent oud en je wilt wat. Honden nemen volop deel aan het leven. Ze observeren mens en dier, apen na en ontplooien hun eigen initiatieven. Bij het verstrijken van de jaren blijkt hoe capabel hun vermogen om zich te ontwikkelen is. De Aussie duwde net zo lang met zijn neus tegen de zitting van de bureaustoel tot die in de hoek van de erker rolde waar hij door het raam zijn baas kon uitzwaaien. Oudere honden willen nog best spelen, zeker als zich de juiste playmate aandient. Zoals de ongemerkt gedresseerde baas die het van de bank afgerolde balletje voor zijn lijpe kooikerhondje telkens van de vloer opraapt, omdat dat nou net het spelletje is.
Een oud bokje dat bloedfanatiek op de
renbaan voor de zoveelste keer de haas na racet. Vanzelfsprekend weet hij dat
het bontje nep is, maar het blijft spannend om jezelf voor de gek te houden. Rossi, een gemberkleurige poedeldoedel molesteert zijn in staat van
ontbinding verkerende pluche lievelingsknuffel keer op keer, omdat hij kan
rekenen op zijn vrouwtje die het beestje met liefde weer oplapt. De aanhalige
newfy weet uit ervaring dat als hij gezellig tegen de familiebank aanschurkt,
zo zijn donzige buik door beschikbare voeten wordt gestreken. De coryfee die
tijdens het ererondje na de verstreken behendigheidswedstrijd volhardt om de
spanning op het parcours eruit te poepen: oh, was daar het applaus niet voor? Een volwassen
Boxer die zich als jonge honderik bediende van het kattenluik komt, nadat hij
groter is gegroeid, bij aanhoudende pogingen vast te zitten. Sommigen blijven
volharden.