Overdag een stekende zon. Om middernacht knorde en morde een ontstemde Jupiter, god
van de hemel en het onweer. Zomers onweer geeft mij het vrije vakantiegevoel. Het zal vast met
nostalgie naar mijn kindertijd te maken hebben.
Op een bowlingbaan van wolken kegelde het Romeinse equivalent van de Griekse Zeus flitsende discoballen heen en weer.
Althans zo klonk de disco inferno in mijn perceptie. Skip vertrouwt het voor geen meter.
Sinds de inslag tijdens onze glamping laatst is hij abrupt verpest. Hoe verkom
je erger?
Gods woede raakt als de bliksem bekoeld en de in het donker weggekropen
Skip is alles vergeten. Van binnen naar buiten voor de verlate avondroute. Straten
staan blank. Vloeiende regendruppels tussen de blaasjes vormen steeds groter
wordende kringen en verlaten zo het wateroppervlak. Een eenzame fietser met
slippers op de pedalen - in de plastic zak op de bagagedrager zitten vast dure schoenen - klingelt schel. Ik spring opzij voor de
door hem veroorzaakte vloedgolf. Ontsteltenis bij Skip vanwege de bel. Houd het
dan nooit op!