Niets zo veranderlijk
als het weer. De waadbroek die gisteren praktisch onmisbaar was, kan vandaag
verruild worden voor een afrits- of driekwartbroek. Het flesje drinkwater laat
ik in de auto staan, ondanks dat het onvoorzien drukkend is. Met al dat gevallen
hemelwater moet het bos een zoetwatermeer zijn. Want: net als auto’s benzine
slurpen, zo loopt Skip op water. De bodem die kurkdroog bleek, had al het water geabsorbeerd. ‘Brandend zand en nergens water’, bracht Anneke Grönloh lang geleden
al ten gehore met de door Johnny Hoes bewerkte hit Heisser Sand. We waren gewaarschuwd. Voor één keer moesten we de terecht ontgoochelde Skip teleurstellen. Ah.
Aaneen gebreide zuring en bloeiend gras.