ASIELZOEKERS

Twee hondenonervaren baasjes hebben beiden een buitenlandse hond ‘gered’. Alle twee de asielzoekers komen via een stichting. De een uit Spanje, de ander uit Roemenie. Of die stichtingen een dekmantel zijn voor kweekhonden of betrouwbare hulporganisaties zijn, blijft onduidelijk. Door de crisis verdienen ook de inwoners van Spanje en Roemenie graag een centje bij. Vooral weekhartige Duitse en Nederlandse hondenliefhebbers trappen meer dan gemiddeld in die liefdadigheidsval.

De even grote importhonden kunnen alle twee nog niet los van de lijn. Als ze samen zijn, kan dat wel. Hun bazen spreken geregeld af. Dat pleit voor ze. Zij wisselen ervaringen uit, terwijl de slungels samen spelen en rennen. Een van de bazen raapt een tak van de grond en gooit deze voor zijn eersteling. Waarom is mij een raadsel, de honden waren sociaal en leuk bezig. Domdom. Het zou niet de eerste keer zijn dat honden om een stok ruzie krijgen. Bovendien kunnen honden zich flink bezeren tijdens het vangen of ophalen van de stok. Zijn er meerdere honden in het spel dan is dat nog gevaarlijker. De hond met de stok gaat liggen knagen. Zijn hondenvriend durft uit respect niet bij ‘m in de buurt te komen. Game over. De bazen verbazen zich dat de honden gestopt zijn met spelen.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

LA DI DA

De drie rebellen bewegen zich tussen de polen goed en kwaad. De gehele wandeling wordt er wat gelummeld. Tegen de tijd dat we gaan afronden, moet het trio zo nodig nog bezuiden van het veld. Daar schuifelen ze wat rond. La di da. We hebben ze in de smiezen. Zodra wij onze rug draaien, vormen ze een posse richting verboden gebied. We schuiven mee op. Op die manier verhinderen we dat ze ons overtoepen. La di da. Als we een gesprek aanknopen met de eigenaresse van Mastin Gentle grijpen ze hun kans. Ik kan Skip de pas afsnijden. Cruzer en Byker schieten door, maar vinden het ook welletjes als ze zien dat Skip rijkelijk wordt beloond met koekjes.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

VIKINGPAD

Noorse Buhund prequel dogtales 16

Sinds begin jaren negentig loop ik met mijn honden meestal een vaste route langs de Maas. Sindsdien is er helaas veel veranderd. Van woeste natuur in de oude beemden naar asfaltpaden en aangelegde natuur. De kronkelige, modderige paadjes voerden door weilanden met paarden en je moest soms over slordig gespannen prikkeldraad heen stappen. De honden konden er gemakkelijk onderdoor of sprongen er overheen. Sporadisch was er toegang door een poortje en aangepaste kleding en schoeisel was noodzakelijk. De vaste wandelaars in dit gebied hadden zelf benamingen bedacht om de diverse stukken route aan elkaar te duiden. Vossenveld, bijdepaardjes, ganzenweitje: iedereen wist feilloos waar je bedoelde. Het oude wandelpad lag er al die tijd naamloos bij. Het voornaamste was echter dat je door de ruigte van het gebied slechts wandelaars tegen kwam met honden - een enkele vogelaar daar gelaten – waardoor je hond er ongestoord los kon rennen. We hebben er vele gezellige ontmoetingen gehad.

Moeder Maas gooide roet in het eten door steeds vaker buiten haar oevers te treden. Er werden terecht maatregelen genomen tegen de overstromingen. Maar zoals het vaak gaat met de overheid moet natuurlijk schoon worden ‘beschermd’, aangelegd of verlegd. Er wijzigde nog iets. Onze IJslander kreeg een Noorse Buhund als opvolger en weer lopen we dezelfde weg. Het idyllisch paadje werd een drukbezocht geasfalteerd pad voor wandelaars én fietsers. Voordeel is wel dat we nu niet meer elke dag de klei van broek en laarzen hoeven te schrapen. Nadeel is dat je pas na de ochtendspits kunt wandelen omdat het er anders te druk is. Er is een voordeel: Skip geen vroege vogel.

Langzamerhond kent iedereen Skip. De vrolijke Buhund is er een graag geziene gast, zo lang hij maar beneden door het struikgewas rent en niet onaangelijnd loopt op de verhoogde dijk zelf. Bij regenweer, gladheid of als het rustig is en we niemand hinderen, zijn we graag burgerlijk ongehoorzaam en loopt Skip gewoon los. Enkele joggers trakteren zelfs steevast op hondenkoekjes. Skip helpt mee aan de dijkbewaking door de aanwezige konijnen- en mollenpopulatie in bedwang te houden. Voor de zuurkijkende ochtendfietser op weg naar zijn werk zorgt hij voor een vrolijke noot met zijn grappige huppeltje.

Plompverloren staat er op een dag een ijzeren paal met een gloednieuw naambordje erop bevestigd: VIKINGPAD. Even stond ik perplex en dacht: goh, wat enig, het pad is naar onze blonde Viking vernoemd. Of het zo had moeten zijn, droeg ik het fototoestel bij me. Het werd een onofficiële onthulling zonder publiek en fanfare. Vol trots poseert de prille VIP met het straatnaambordje voor de camera. Ietwat verdwaasd en opgetogen wandelen we daarna door.

De droom spat snel uit elkaar als we een stuk verderop het gebouw van de plaatselijke kanovereniging zien liggen. Het houtwerk krijgt net een fris likje verf. Op een rond bord dat tegen de gevel gehangen wordt, lees ik kanovereniging Viking. Het lijkt me aannemelijker dat het pad daar naar is vernoemd. Ik besluit geen navraag te doen bij de gemeente hoe het werkelijk zit. Soms is fantasie leuker dan de realiteit. Voor ons is het voortaan Skips paadje.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

AFVALTIPS

De allerhande special staat boordevol tips over fit en gezond. Om beter in je vel te passen, worden er afvaltips gegeven. Bij tip 2 Lekker op Stoom staat: vrouwen hebben nu eenmaal meer lichaamsvet [denk: borsten]. Daar valt weinig aan te veranderen. Waar het hogere percentage spierweefsel bij mannen hun energieverbruik automatisch aanzwengelt, moeten vrouwen daar net even wat meer moeite voor doen. Hoe je de stofwisseling op gang brengt? Het allerbelangrijkst is beweging. De hond vaker uitlaten bijvoorbeeld … AHondvriendelijk, dat zouden meer bedrijven moeten doen!

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

MEDICIJNMAN

In de guldentijd collecteerde ik jaarlijks voor de Dierenbescherming (speciaal voor de opzet van een seniorenopvang voor hoogbejaarde honden). Mijn rayon beperkte zich tot een ruime kring rond de kerk. Toch was ik er een hele week mee bezig om alle huizen af te gaan. Dat kwam omdat eenzame ouden van dagen op den duur wisten dat ik zou aanbellen. Naast een gulle gave in de collectebus, hadden ouwe besjes gezellig een bakkie troost en cake klaarstaan. Je wilt, als een van de weinige lichtpuntjes in hun dagelijkse sleur niet weigeren, dus …

Mijn vader is 87 en weduwnaar. Vrienden zijn overleden en familie woont ver weg. Op donderdag rond de middag komt de medicijnman. Hij is de bezorger van de apotheek die zijn baxterdoos met pillen brengt. Mijn vader kijkt naar hem uit. De gepensioneerde bezorger neemt altijd de tijd om een praatje te maken. Hij weet dat het voor alleenstaanden de dag breekt en hun veiligheidsgevoel verhoogt. Het liefst zou mijn vader in een bejaardentehuis wonen waar hij altijd omringd door mensen is. Maar die instellingen zijn allemaal weggesaneerd. In de huidige samenleving ben je als hond kennelijk beter af. Er zijn intussen meerdere seniorenopvangcentra voor honden in ons land. Fijn dat er collectanten (aardige buren, vrijwilligers enz.) en medicijnmannen zijn: ze verrichten kleine wonderen.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

SNEEUWBALEFFECT

W. gooit sneeuwballen in een wijde cirkel. Non-stop is minder belastend dan het heen en weer krijgen. Na een paar rondjes zoekt Skip, de opgeworpen sneeuwbal als ware het en koekje. Best een opgave om ‘m tussen al dat wit te vinden. Hij neemt er de tijd voor en snuffelt de grond af. Het is dat de sneeuw al ijzig is, want tegen de tijd dat Skip hem vindt ad was de sneeuwbal allang ontdooid geweest. Komisch om Skip al die sneeuw zien af te speuren naar DE bal. Maar hij lacht het laatst. Snoeverig toont hij een perfect gevormde gladde ronde bol. Het is ‘m inderdaad.

 Hij fdfdsfdfsHijwww.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

SPIEGELBEELD

Sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. Skips rug krijgt een wit zadel en zijn neus een wit toefje. We gaan voorbij aan de etalage die anders de braakliggende kavel ertegenover weerkaatst. Skip valt het doorgaans geeneens op. Voor hem lijkt het één onmetelijke doorlopende plak. De straat is wit, net als de plak. Skip verbleekt als pal voor hem een hond op de verlaten weidse witte vlakte opdoemt. Hij kijkt mij aan en staart weer in de ruit. ‘Dat ben jij Skip’, wijs ik. De (slechtziende) Skip durft iets dichterbij als ik de virtuele hond zogenaamd aai. Zijn gevoel vertelt hem dat er iets niet klopt. Hij kan het niet plaatsen. Aarzelend gekwispel. Hij wil kennismaken met de hond die er eender uitziet als hij. ‘Toe maar’, geef ik hem een zetje. Sceptisme. Skip beweegt zijn hoofd linksom en rechtsom om zo het bijbehorende geluid te vangen. De andere hond speelt stommetje. Skip duwt zijn neus tegen de neus van zijn dubbelganger. Gemesmeriseerd blikt hij in zijn eigen reflectie. ‘Dat is Skip. Mooi ben je. Hè?’ vraag ik. Skip geeft zijn spiegelbeeld een likje. Een bevestiging.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

WIT VOETJE

Buiten zijn de kleuren zijn uitgewist. Ik was de voorspelde sneeuw tijdens de weersvoorspelling gisteravond al beu. Maar als ik dan zie hoe pappa’s en mamma’s vroeg op hun vrije zaterdag zijn opgestaan om in het maagdelijk wit de slee voor hun kroost de dijk op trekken, en zie hoe Skip crazy rondjes scheurt, witte voetjes achterlaat en sneeuwvlokjes uit de lucht vangt, smelt mijn hart. Bovendien ensembleert hij wonderschoon bij het naturelle riet. We maken een fikse winterwandeling, mocht het onverhoopt, zoals gemeld, gaan ijzelen dan hebben we vast kilometers gemaakt. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

MUIZENPLAAG

Boeren hebben voortdurend wat te klagen. Te koud, te warm, te droog, te nat. Du moment heerst er een muizenplaag in Groningen en Friesland. Akkers en kwelders zijn één grote gatenkaas. De roep vanuit de Noordelijke landbouwdelegatie om compensatie is luid.

Vanuit Limburg blijft het stil ondanks dat hetzelfde euvel zich hier voordoet. Skip zou in de bres moet springen vanwege de toevloed aan muizen. Vanwege een oogontsteking mag hij zijn neus even niet in andermans zaken steken. Terwijl hij braaf op asfalt, beton en trottoir zijn nagels slijt, moet er een tijdelijke vervanger worden opgetrommeld.

Dog Jobs

Vacature

Muizenvanger

Fulltime, tijdelijk contract

Functie-eisen

Graver die niet beroerd is om overuren te draaien

Wegwerker die geen bezwaren heeft tegen het uitroeien

van een knaagdierensoort

grondverzetter die onverstoorbaar zijn werk doet

Locatie

Noord Limburg

Sollicitatieprocedure

Gegadigden voor deze hondenbaan

kunnen zich melden bij supervisor Skip

die ter plaatse een praktijkexamen afneemt

dogjobs@kluifje.com

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

PIT

Sinds de aanstekelijke film ‘For the boys’ heb ik een zwak voor de persoon Bette Midler. De diva is klein van stuk, groot van waffel, met een hart van goud. Imagobuilding daar doet deze kameleon niet aan. Ooit was ze hondenbazin van de luidruchtige Jack Russell Terrier Queen Puddles. De perfecte hond-bazin match. Dit pittige hondje leerde haar dat honden onbetaalbaar zijn vanwege hun onschatbare waarde voor je humeur en gezondheid. ‘Huisdieren geven alles wat ze hebben. Ze geven je onvoorwaardelijk liefde, adoratie, respect en verder alles wat je van je familie verwachtte, maar nooit kreeg. Het verschil tussen een thuis met en zonder huisdier is dat er met een hond (of kat) altijd leven in de brouwerij is.

In december kwam de cd van de met girlpower begiftigde zangeres/actrice/comédienne/beschermvrouwe van diverse stadsparken uit: It’s the Girls. Een hommage (!) aan meidengroepen. De backing vocals zingt ze het liefst zelf in, want het achtergrondkoortje heeft altijd de grootste lol, volgens Bette. Vooral meeblèren met veel honds vertoon dus. Ahoew!

Uit: www.usaweekend.com: talking cats & dogs with Bette Midler

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

ROUTINE

Noorse Buhund prequel dogtales 15

Elke dag dezelfde ochtendroute, maar soms is dat onuitvoerbaar. De weg die we normaliter oversteken, is thans gebarricadeerd met een rood-witte afzetting. Er staat een torenflat gepland. De nieuwe weg zal er straks omheen worden geleid. ‘Tijdelijke overlast’ noemt men dat. Skip is zo voorgeprogrammeerd dat hij, ondanks het vreemde obstakel dat pal voor onze neuzen opdoemt, gewoon doorstoomt. Iets verderop kunnen we wel verder, maar Skip wil beslist op de gebruikelijke plek naar de overkant. Daar is momenteel een hekwerk geplaatst dat hem nog meer in verwarring brengt. Hij probeert er onderdoor te schuifelen en springt er tegenaan met de bedoeling er overheen te klimmen. ‘Nee, we kunnen echt niet DOOR het hek’, leg ik uit. De ongelovige Thomas accepteert de voorgestelde alternatieve route pas, nadat hij zelf constateert dat we zoals de situatie nu is onmogelijk verder komen.

Op de terugweg van hetzelfde laken een pak. Voorheen namen we de – reeds afgebroken - trapjes. Telkens moet hij iets dat anders dan anders is, zelf geconstateerd hebben, voordat hij overtuigd is. Zijn de trapjes dan soms linksaf of verderop om de bocht? Wat een dilemma’s voor een blonde hond. In plaats van stenen treden ligt er op dit moment een immense zandberg die hoogst aantrekkelijk voor konijnen is, en dus voor Skip. Die gele hoop is meteen het enige pluspunt van alle bouwwerkzaamheden.

Bijna is het zover. De weg is haast klaar en we glippen stiekem door de afrastering. Skip begrijpt er geen snars meer van. Waarom de hele tijd dat geneuzel van ‘kan niet’ en ‘gaat niet’, terwijl het hekwerk nu opeens wél aan de kant kan worden geschoven? Raarrr. Het voetpad naar de weg is aangelegd en opgeleverd. We zouden weer als vanouds het bekende stramien kunnen volgen, ware het niet dat Skip inmiddels zo aan het hekwerk gewend is geraakt, dat hij daar pal voor blijft wachten. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

WAAROM SPRINGT MIJN HOND TEGEN MENSEN OP?

foto: puppypanic

Als je ‘opspringen’ en ‘hond’ googelt, kom je telkens de vraag tegen: hoe leer ik mijn hond af tegen mensen op te springen. De vraag zou andersom gesteld moeten worden: hoe kunnen mensen voorkomen dat een hond tegen ze opspringt. Want: mensen zorgen er (onbewust) zelf voor dat een hond tegen ze opspringt.

Het begint al bij die schattige pup. Omdat hij nog klein is, zal hij omhoog komen om dichter bij je handen (aai of lekkers) en je gezicht (kussen en likken) te komen. Een pup is onweerstaanbaar, dus geef je hem aandacht in de vorm van een aai, een goed woordje of funest: een koekje. Wat leert de hond? Als ik opspring tegen die mevrouw of meneer krijg ik positieve aandacht en/of wat lekkers.

Dit sorteert het beste effect:

- Handen uit de zakken. Honden weten dat de jaszakken van hondeneigenaars voor 99% gevuld zijn met koekjes.

- Een tegen je opspringende hond voorkom je door je handen opengevouwen voor je en op snuithoogte te houden.

- Indien er geen gevaar bestaat om omver geduwd te worden (zoals bij een lichtgewicht pup) kun je door je knieën zakken.

- Door de hond enkel te belonen als hij gaat zitten of met vier poten op de grond blijft, conditioneer je jouw verhouding met de hond zo. Consequent blijven.

Wil je NIET dat een hond naar jou toekomt? Vestig dan NIET de aandacht op jouw persoon. Zo vindt een hond jou absoluut niet interessant. Staar de hond niet aan. Kijk een andere kant op door je gezicht en je lichaam een kwartslag van de hond af te wenden.

Schenk geen aandacht aan de hond en zeg niets tegen hem. Houdt de hond vol, dan blijf jij hem zo lang als nodig negeren.

Sommige honden (die je wel een koekje of aai wilt geven) kun je verrassen door vriendelijk tegen ze te babbelen, terwijl je je hand in je jaszak stopt. De focus zal zich nu verleggen, omdat honden gewend zijn dat daar de koekjes vandaan komen.

Soms wordt er door hondenscholen geopperd om effectief hard tegen de hond te schreeuwen om hem op afstand al af te weren: ‘Ga weg!’ Bange honden zul je hiermee imponeren, voor de overigen is dit juist een invitatie om eens een kijkje te komen nemen.

Fiets, loop, of jog zoals je normaal doet: losjes en nonchalant. Ga niet met je armen zwaaien, of brullen. Verminder eventueel vaart (dit geldt vooral voor wielrenners). Een jogger die we laatst tegenkwamen, had zelf een originele en doeltreffende oplossing bedacht. Hij neemt uit voorzorg een tennisbal mee als apport voor een te opdringerige vreemde hond.

Ben je echt bang voor honden, mijd dan een hondenlosloopgebied, zoveel zijn er immers niet.

By the way: het vaak geadviseerde knietje geven, helpt niet. Anders zou bovenstaande vraag niet zo vaak gesteld worden.

Vind je bovenstaande lijst incompleet of heb je opmerkingen? Stuur ze naar info@kluifje.com

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

STRAFBLAD

illustratie Suzanne Brink

Dat we herinneringen uit onze kinder- en tienertijd vaker, makkelijker en beter onthouden, wordt reminiscentie-effect genoemd. Je kunt stellen dat als je jong bent, je nog veel zaken voor het eerst beleeft. Zo is en blijft ook je eerstgeborene speciaal, en zijn (eventuele) ‘nakomertjes’ gemeengoed. Je kunt blindvaren op je ervaring als je voor de tweede keer ouder van een baby wordt.

Bij honden vind ik dat veel minder het geval. Herinneringen zijn zoet als aandenken, maar praktisch vaak onbruikbaar. Omdat elke pup anders is qua gedrag, behoefte en gewoonten speel je daar als rechtgeaarde eigenaar onmiddellijk op in. Elke hond vraagt om een andere aanpak. Je put uit je kennis en opgedane bevindingen, maar je blijft bijspijkeren. Als je na gemiddeld 12 tot 15 jaar afscheid hebt genomen van je hond waarmee je kan lezen en schrijven (en hij met jou), begint je nieuwe pup weer met een volkomen blanco ‘strafblad’. Het zindelijk maken, het socialiseren en de opvoeding zijn weer minstens zo intensief als bij de vorige: je moet als het ware het wiel weer uitvinden.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

TUINVOGELTELLING 2015

Zet jouw tuinvogels op de kaart en geef de tuinvogeltelling door. Het hoeft slechts 30 minuten in beslag te nemen. Skip en ik tellen het meest kraaien, eksters, duiven, roodborstjes en pompende mezen. De vaste zwerm heggenmussen wordt door Skip van de reuzenbamboe in de door klimop gewurgde kale kers gejaagd en vice versa. Moeilijk tellen zo. We blijven langer in de tuin dan het geadviseerde halfuurtje. Laat dat nou net de bedoeling van Skip zijn. Kijk voor de spelregels en de actuele top 10 (in jouw buurt) op www.tuinvogeltelling.nl

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

REUNIE

Knappe Kees Vinny Foto: Elian Puts 2015

Na ruim veertig jaar trof het meisje met de witte hond, schoolvriendinnen van weleer in haar geboortedorp waar ze tot haar twaalfde opgegroeide. Opvallend dat meteen de vertrouwde draad weer werd opgepakt. Elk klasgenootje droeg zeer gedetailleerde jeugdherinneringen aan personen of gebeurtenissen bij zich. Hiaten werden gezamenlijk aangevuld. Gegiebel van herkenning en jeugdsentiment alom.

Bij de onvermijdelijke rondvraag naar het huidige beroep kwam het gesprek ongewild op het onderwerp hond. Heus, ze zou er zelf niet over begonnen zijn. Leuk was dat de meesten dierenliefhebber én (nog steeds) hondeigenaar zijn. Dat er dan een vijftigermeisje bij zit dat momenteel zo’n zelfde zeldzame Witte Keeshond bezit, moet het lijntje tussen heden en verleden zijn.

Tiga 1971 

Lilian, Monique, Elian, Marion en Anita bedankt voor de meer dan gezellige trip to memory lane.

 www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

GOUDEN LOEKI 2015

Dat de hond onbetwist onderdeel uitmaakt van de beroepsbevolking, blijkt uit de reclamespot van het KNGF (Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds) die de Gouden Loeki 2015 won voor beste tv-commercial. De reclame, waarin een militair met een oorlogstrauma wordt gewekt door zijn geleidehond, kreeg de meeste stemmen van het publiek. Zolang de arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden voor de hond optimaal  zijn, is een hondenbaan oké.

Loeki de Leeuw  (asjemenou) is een pop die vanaf 1972  de reclame van de STER op de televisie opvrolijkte met vier-seconden-filmpjes. Loeki de Leeuw verscheen eind 2004 voor het laatst tussen de reclameblokken. Hij was zo verbonden met de reclame op de publieke zenders dat de prijs voor de beste televisiecommercial naar hem vernoemd is. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

JACHTPASSIE

Noorse Buhund prequel dogtales 14

In huis en tuin is Skip een lief, zachtaardig knuffelbubeertje. Je kunt je haast niet voorstellen dat zodra hij in het bos, op de heide en langs de uiterwaarden is, hij zich gedraagt als een echte (oer)hond. Hij is een gepassioneerd graver en jager. Het is fantastisch om te zien hoe SuperSkip geniet als hij in turbo, luid yippend achter konijnen en hazen aanrent. Of wanneer hij hoge muizensprongen maakt en enthousiast in een verse molshoop duikt. De hobby vond ik pas minder aangenaam nadat de eerste mol hier aan ten prooi was gevallen.

Het was op een stralende morgen. In alle vroegte stond ik met een triomfantelijk kijkende Noorse Buhund met een volwassen mol in de bek. Ik was er allesbehalve blij mee, maar hij was zo opgetogen met zijn vangst dat ik niet het lef had om me ermee te bemoeien. Momfer de Mol die voorzien was van een weelderig, donkerbruin bontjasje en een snoezig roze snuitje verzette zich hevig. Het was vreselijk. Intussen had Skip geprobeerd hem met een stevige hap doormidden te bijten, maar merkte dat dit iets moeilijker bleek dan bij een doorsnee veldmuisje. Wat hij toen deed, vond ik toch wel knap. Hij rende naar de Maas en hield de mol onder water zodat deze zou verdrinken. Daarna vlijde hij hem zachtjes op het pad neer. De kraaien cirkelden al boven ons; zij hadden wel zin in een vers hapje. De schrik zat er bij mij nog goed in, maar ik was in ieder geval blij dat hij de mol niet oppeuzelde.

De volgende dag stond er een grote foto van een reiger in de krant afgedrukt die een jong konijntje naar binnen slokte. De techniek die hij gebruikt had was de verdrinkingsdood. Had Skip dit afgekeken van de, in groten getale, aanwezige reigers langs de Maas of zij van hem? Het werd nog frappanter. Het is maanden later en het water in de Maas staat al dagen erg hoog zodat we nog maar een heel smal stukje dijk hebben om over te lopen. Skip vindt het heel avontuurlijk langs die grote woeste plas te jutten. In zijn verbeelding worden drijvende boomstammen krokodillen en elk aangespoeld voorwerp wordt hebberig opgepakt om vervolgens weer in te ruilen voor het volgende. Er zijn nu ontelbaar veel molshopen op de smalle strook die ons rest, en zelfs ik hoor de veldmuisjes piepen. Diegene die het gered hebben, kunnen geen kant op. Voor de opgewonden Skip moet dit paradijs zijn. Voor het uitgraven heeft hij een speciale strategie. Hij graaft van twee kanten een lange sleuf naar het midden toe, waarna de mol via de ‘centrale hal’ naar boven komt omdat al zijn (uit)gangen zijn geblokkeerd.

De hongerige kraaien die op de kale boomtakken zaten, hielden hem al een tijdje verwachtingsvol in het oog. Ze hebben Skip natuurlijk al vaker in actie gezien en weten schijnbaar dat hij nu voor hun lunch gaat zorgen. Ze werden steeds brutaler en kwamen dicht achter hem op de grond zitten. Telkens als Skips pootjes de uitgegraven grond de lucht in zwierden. hipten ze even op om zich vervolgens weer in dezelfde positie op te stellen. Het is mooi om te zien hoe hond en vogel, toch zeer verschillende diersoorten, kunnen samenspannen. Voor de mol liep het helaas slecht af. Ondertussen heb ik wel geaccepteerd dat er vanwege Skips hobby onschuldige slachtoffers vallen. Ik troost me met de gedachte dat kraaien ook moeten eten.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

YOGA MET HONDEN

Om yoga te beschrijven heb je minimaal 49 woorden nodig. Het is een Indiase filosofie gebaseerd op de wetten van waarneming en bewustwording, met als doel de eenheid van het geziene en het ongezien, van lichaam en geest. Yoga is het uitvoeren van ademhalings- en lichaamsoefeningen om tot bewuste ontspanning te komen en daardoor de (geestelijke) gezondheid te bevorderen. Om het ingewikkeld te maken zijn er binnen die leer allerlei stromingen. Als yogi of yogini moet jij voor je jouw eigen spirituele kosmos bereikt, door heel wat zweverig gedoe worstelen. Zouden ze dat met verdieping bedoelen? 

Tijdens de meditatie in een stille omgeving met een zacht achtergrondmuziekje en getemperd licht, op de grond om optimaal met de aarde verbonden te zijn, doe je oefeningen zoals de zonnegroet, de haas, de vis, de dolfijn, de lotushouding, de hoofdstand enzovoorts. Pfff. Niet echt relaxed allemaal. Ik had er niks mee - onbekend maakt onbemind - tot ik in het yoga magazine las over de posities ‘neerwaartse hond’ en de ‘happy puppy’. Bij het zoeken naar een afbeelding van deze oefeningen op internet, zag ik tot mijn verwondering foto’s langskomen waarop eigenaar en hond saampjes yoga beoefenen. Ik ben om. Nu Skip nog.

Waarschuwing: in de twintiger jaren van deze eeuw worden pups ge- en misbruikt om in groepsverband yoga met cursisten te doen. Omdat er niet voor het welzijn van de individuele pup kan worden ingestaan, staat Kluifje hier niet achter!

Tik 'yoga dog' in bij je zoekmachine en er gaat een wereld voor je open.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

OMGEKOCHT

Een straat van ons vandaan woont Mika in een van de lange rij herenhuizen. Tijdens het avond-blokje-om met haar baas blaft de zwarte kruising iedereen die het waagt zich in háár straat te bewegen uit. Het minivliegveld van de modelzweefclub waar haar baas de beheerder van is, bewaakt ze tot over de erfgrens. Het is vooral bluf. Als je op het terrein boe tegen haar doet, wijkt ze achteruit. Sinds Bagno er niet meer is om zijn mergkoekje te komen halen en ik het niet afleer het in mijn jaszak te stoppen, bied ik het Mika aan. Het heeft een tijdje geduurd eer ze om was. Nu blaft ze niet meer tegen ons, grist het koekje uit mijn hand en weg is ze. Aaibevoegd ben ik niet. Nog niet.

Mika is slim. Als ze het koekje op heeft, rent ze terug naar haar baas. Als wij een bosvak verder zijn, dient ze zich vanuit een andere positie aan. ‘Nee Mika, daar trappen wij niet in. Je krijgt er één per dag.

Mika is slim, slimmer, slimst. Tijdens ochtendwandelingen neemt haar baas zijn dochters Labrador DJ mee uit. Een goedzak wiens neus vlak boven de grond overuren draait. Mika heeft bedacht dat als ze Dj aan ons voorstelt, hij een koekje krijgt en zij ook (weer). Ik ben niet van gisteren.

De eerstvolgende wandeling hoort ze de rinkelende bel al van ver. Terwijl ik ‘Daar komt Mika aan. Daar komt Mika aan. Onze Mika met de lieve zwarte snoet’ zing op de melodie van ‘Daar komt Zwiebertje’, overbrugt Mika de 600 meter naar ons toe. Mika krijgt haar koekje en ze vindt het fijn als ik haar onder de kin aai. Omgekocht!

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

GEVONDEN VOORWERPEN

Noorse Buhund prequel dogtales 13

Skip is reuze slim in spelletjes aanleren, maar op de een of andere manier wil het concept ‘zoeken’ niet tot hem doordringen. Daarom oefen ik dat een paar keer per week met hem. Ik verstop dan sterk geurende stukjes pens. Of zijn favoriete pluche konijn. Eerst mag hij zien dat ik het ergens neerleg. Snapt hij wat de bedoeling is en vindt hij de pens of apporteert hij het konijn dan gaan we naar de volgende fase. Nu moet hij in een andere kamer wachten dan waar ik het voorwerp verstop. Roep ik ‘zoek!’ dan mag hij pas in actie komen. ‘Wachten’ kan hij prima maar het ‘zoeken en vinden’ gaat nog niet echt geweldig. Ik moet flink bijsturen met een ouderwets ‘warm, warmer, heet! of ‘koud, ijskoud, brrr’. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik hem bijna een dom blondje had genoemd, zeker na wat er deze middag is gebeurd.

Vanmiddag was Skip fenomenaal. Bijna elke dag gaan we met Skip naar het bos. Zien, doen we hem meestal niet. Zodra hij uit de auto springt, schiet hij als een komeet de wildernis in. Daarom draagt hij hier zijn halsband waaraan een authentieke Franse koperen jachtbel hangt. Die heeft als doel dat we hem tot honderden meters afstand kunnen waarnemen. Horen we de bel niet meer, dan weten we dat we hem terug moeten fluiten.

Aan het einde van een fijne lange wandeling in het najaarszonnetje wil ik hem aanlijnen en merk tot mijn ontsteltenis dat hij de halsband is verloren. Nu kennen we het gebied op ons duimpje maar hoe vind je in een 60 hectare groot herfstbos, dat bezaaid ligt met roest- en goudkleurige bladeren een naturel lederen bandje met een koperen bel eraan terug. Ik geef Skip de opdracht om dezelfde route te volgen die we zojuist hebben afgelegd en om zorgvuldig te zoeken. Want zonder bel, mag hij niet los lopen.

Hij schijnt te begrijpen wat ik bedoel en loopt heel doelbewust richting een bepaald vak waar hij zo-even in verschillende konijnenholen heeft gegraven. Ik moedig hem steeds aan, want ik ben erg gehecht aan de bel, waar je bovendien niet zo een-twee-drie een nieuwe van kunt kopen. We splitsen ons op en kammen minutieus het bos uit, turen naar de bodem tot we scheelzien en kruipen door bramenbosjes – alwaar ik mijn beige met bruin gemêleerde haarspeld die ik al sinds mijn kinderjaren draag, verlies; dat kan er ook nog wel bij.  Op dat moment was ik ervan overtuigd dat we de halsband en speld nooit meer zouden zien. Skip vindt het allemaal heel spannend en ik vraag me af of hij nu niet een spelletje ‘zoek en vind’ met ons speelt.

Na ongeveer een kwartiertje speuren is het bij het derde hol dat tussen boomwortels verscholen ligt, raak. Een opgewonden Skip duikt erin of zijn leven er van afhangt en wroet in de mulle aarde. De grond vliegt ons om de oren. Met een stoffige snoet kijkt hij me triomfantelijk aan en wijst tegelijkertijd naar de uitgegraven gang. Ik kniel en zie daar tot mijn oprechte verbazing de verloren halsband hangen. Niet te geloven! De sluiting blijkt nog intact. Zo te zien is het bandje achter een puntige boomwortel blijven haken en heeft Skip zich daarna los gewurmd.

Overmoedig geworden, vraagt Wim aan Skip of hij ook mijn haarspeld terug kan vinden. Dat blijkt een makkie. Skip stevent weloverwogen op het grote bramenbos af. Hij cirkelt wat en kijkt me dan vol trots aan terwijl hij met zijn voorpoot op de grond krabt. Ik kan mijn ogen niet geloven, maar daar lag toch echt mijn dierbare haarspeld. Onze spoorzoeker is alles behalve een dom blondje; hij is de held van de dag. Thuis geniet onze fabuleuze speurder van de beloofde mega mergkluif.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

BELCOMPANY

Skips oren oriënteren zich. Heeft hij het goed gehoord? Verwachtingsvol spoedt hij zich naar het overbekende gerinkel. Verwarring. Het is niemand uit de gelederen van de rebellenbende, maar een copydog. De geïmporteerde Oost-Europese teef Resa rent met een rinkelbel rond.

We zijn de na-aperij zelf schuld. Tegen eigenaars van jagers of weglopers scheppen we op over de successtory van Skip en de Franse jachtbel. Omdat deze hondenbaasjes, net als wij, de hond de vrijheid - zonder de veiligheid uit het oog te verliezen - gunnen, hebben we hen deze tip aan de hand gedaan. 

Zij zijn niet de enigen die tot aanschaf zijn overgegaan. Om de haverklap hebben we belcompany in het hondenbos. Enigszins spijt van onze behulpzaamheid hebben we wel, als we de beteuterde Skip zien: hadden we het toch exclusief moeten houden?

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

LIKJE

Boerenland. We soppen door de klei in de wei. Zwaaistaartje wil dezer dagen uitsluitend graven. Ik vind het best, de wandeling is zijn kwalitijd. Erna moeten de modderpoten en  aangekoekte klei afgespoeld worden. We gaan richting de rivier die oogt als een gladgestreken hotellaken met langs de naad een nalatige plooi. Vanwege de kou wil ik niet dat Skip water drinkt. ‘Alleen spoelen’, moeder ik. Skip kijkt me aan. ‘Vooruit, één likje dan’, geef ik toe. En dat vind ik dan zo leuk, dat je hond je begrijpt. Skip ploddert zijn bek en hangt daarna zijn tong in het water.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

BANG

Humor relativeert

Humor nuanceert

Humor is ontwapenend?

STAMPEDE

Noorse Buhund prequel dogtales 12

Spannend. Voor het eerst betraden Skip en ik een weiland dat begraasd wordt door Galloway runderen. Dit zijn imposante harige, zwarte grazers zonder horens. Ze lopen er vrij rustig in een groepje van een stuk of tien. Aangezien we Skip pas adopteerden toen hij 21 maanden was, weten we niet hoe hij zal reageren. Skip bleef aangelijnd en we hielden ruimschoots afstand. Er gebeurde niets. De koeien stonden vlijtig te grazen en negeerden iedereen. Het is een drukbezocht wandelgebied dus ze zijn het gewend dat er (onaangelijnde) honden en mensen lopen. Skip was totaal niet geboeid door de logge donkere dieren.

Ik was wel onder de indruk van de imposante runderen en de aanbeveling op het groene bordje om een afstand van 25 meter in acht te nemen, nam ik royaal. We verkenden meerdere malen het terrein. Soms moesten we dicht langs de wilde beesten onze weg vervolgen.

Laatst was er geen rund te bekennen. Skip werd losgekoppeld van de lijn en sjeesde het veld in. In de verte zagen we ze uiteindelijk toch staan. Ik besloot om ruim voor die plek te keren. Skip volgde me keurig. De keer daarna leek het erop dat de kust weer veilig was. Een leeg weiland. Skip kreeg de vrijheid. Plotseling doken tussen de hoge struiken, waar ze graag liggen te herkauwen wanneer het warm is, een paar runderen op. Aan het formaat te zien, leken het vrouwtjes met een wat ouder kalf erbij. Het kalf rende vrolijk op Skip af. Samen maakten ze bokkensprongetjes. Het zag er geinig en onschuldig uit. Zelfs de dames rund keken geamuseerd toe: och, dat jonge grut.

Sindsdien was ik een beetje over mijn angst heen. We bleven wel voor de zekerheid op veilige afstand. Bij een volgende wandeling speelde Skip weer kort met het kalfje en dook zelfs een keer onder zijn poten door. Ik vervolgde mijn weg, zodat Skip me zou volgen. Het bleek dat het kalfje nu als chaperonne niet zijn bevallige tantes had, maar Pa Galloway die liet merken dat hij hier niet van gediend was. Brede neusgaten in een dreigende schuddende kop en een scharende beweging met een van zijn achterpoten was voldoende om ons duidelijk te maken dat hij hier de baas was. We moesten zelfs door het lage water vluchten om op veilige afstand te blijven. De stier genoot duidelijk van zijn machtspositie. Ik dacht zelfs dat ik hem stiekem zag gniffelen toen we ons uit de voeten maakten.

De keer erop besloot ik om Skip aangelijnd te houden al was er in de wijde omtrek geen rund te bekennen. Tenslotte waren wij te gast in hun leefgebied. Welnu, dat vonden zij inderdaad. Blijkbaar hebben ze een goed geheugen, want ze hadden ons al op afstand herkend. Met zijn allen vormden ze een zichtbaar cordon vanaf de waterkant tot aan het hek. Zo versperden ze het pad voor ons. We zagen ons genoodzaakt het weiland via het poortje direct weer te verlaten om een heel eind verderop het gebied pas weer in te kunnen. Oké, de boodschap was toch duidelijk overgekomen? Door Skip vast te houden, had ik toch respect getoond?

Later die week hoorde ik van een buurtbewoner die uitzicht op het weiland heeft dat er een stampede was geweest. Een bazin wilde haar hond uitlaten. Toen ze bij het poortje stond, kwamen de runderen massaal aangehold en bleven, dicht langs het hek bij de poort, staan. De vrouw heeft zich uiteraard uit de voeten gemaakt. De vraag blijft waarom de runderen op hol sloegen. Was het omdat de verzorger van de kudde in aantocht was? Bepaalde tijden van het jaar worden ze namelijk bijgevoerd met extra hooi. Of meenden ze in de blonde Labrador - die exact dezelfde vachtkleur als onze Buhund heeft - Skip te herkennen en wilden ze koste wat koste de toegang tot het gebied barricaderen. Of beeld ik het me allemaal maar in en maak ik ons ten onrechte hoofdrolspelers in bovenstaand verhaal?

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

DALTARIEF

De eerste weerkundige winterdag is een lauwe grauwe herfstdag. We doen een rondje visvijver. We veronderstellen dat Skip ons als een brave hond volgt. Dat is zo totdat we, totaal verrast, Skip doodleuk aan de overkant van de plomp in de afgebladderde hangende tuinen van Babylon zien. Hij moet zich tegen de steile wand schrap zetten. Zich overal aan vastgrijpend stuit de alpinist voorwaarts. Koortsachtig scannen zijn ogen de omgeving af: waar is de geurigheid te vinden?

Skip dwaalt te ver af en we sporen hem aan terug te komen. Wij blijven op de vlakte. En dat vind ik dan weer knap. Geen retourtje daltarief voor Skip. In plaats van de moeilijke weg terug zoekt Skip het hogerop. Daar kan hij via de onverharde en beter begaanbare weg eenvoudig naar ons toe. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

PUPPYTANDJES

Elk land heeft zijn eigen gebruiken en taal. Opvallend zijn de cultuurverschillen in spreekwoorden en gezegdes of benamingen. Neem nou bijvoorbeeld de klassieker onder de weefpatronen: de pied de poule (kippenpoot) of zijn grote broer de pied de coq (hanenpoot), in het mondiale modebeeld bekend als vrouwelijk, verfijnd en elegant. Hondspopulair in de jaren vijftig door Coco Chanel en stijlicoon slash actrice Audrey Hepburn. Nu weer actueel doordat modelabels als Gucci, Yes Saint Laurent en Alexander McQueen de houndstooth in hun nieuwste collecties hebben omarmd. Uiteraard met een frisse touch: vervaagd of de verschillende groottes gemixt.

Het pied de poule patroon werd oorspronkelijk geweven in wol uit de Schotse laaglanden. Daar vindt men het niet op de voetafdruk van een kip lijken, maar op de tanden en kiezen van een jachthond. De grote variant heet daar houndstooth, aan de kleine wordt ook wel gerefereerd als puppytooth.

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak

GOEDE VOORNEMENS

De hond en ik slidderen door een mengsel van slib en nattig hooi achtergelaten door het terugvloeien van de rivier. Iemand heeft compassie gekregen met de door een kortbenig opaatje met typisch Turks gebreide fez met bovenop een clownesk pomponnetje, gedumpte kledinginzamelingzak. De druipnatte dameskleding maat 48 plus diverse nappa schoudertasjes hangen vrolijk te drogen aan kale takken van een wilg.

De snibbige Bichon met de immer vuilwitte bouclé die elke tegemoetkomende hond belaagt in het kader van ‘de aanval is de beste verdediging’, komt eraan. Onze held op sokken maakt nolens volens een wijde boog bij het vooruitzicht van de te verwachten charge.

Wij, eigenaars, wensen elkaar over en weer een goed 2015. Krulletje loopt plompverloren aan ons voorbij. Net als ik grap en grol of ze met Nieuwjaar goede voornemens heeft gemaakt, bedenkt ze zich. Ik was voorbereid. Ik trappelde naar voren, klapte in mijn handen en daagde haar voor de gein uit: ‘Spatsies? Kom maar op!’ Krulletje vloog als een afgeschoten vuurpijl. Mijn tegengas: ‘Aanval is de beste verdediging, dat heb ik van jou geleerd.’

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak