Bij honden vind ik dat veel minder het geval. Herinneringen
zijn zoet als aandenken, maar praktisch vaak onbruikbaar. Omdat elke pup anders
is qua gedrag, behoefte en gewoonten speel je daar als rechtgeaarde eigenaar onmiddellijk
op in. Elke hond vraagt om een andere aanpak. Je put uit je kennis en opgedane bevindingen,
maar je blijft bijspijkeren. Als je na gemiddeld 12 tot 15 jaar afscheid hebt
genomen van je hond waarmee je kan lezen en schrijven (en hij met jou), begint
je nieuwe pup weer met een volkomen blanco ‘strafblad’. Het zindelijk maken,
het socialiseren en de opvoeding zijn weer minstens zo intensief als bij de
vorige: je moet als het ware het wiel weer uitvinden.