maandag 19 januari 2015

STRAFBLAD


Dat we herinneringen uit onze kinder- en tienertijd vaker, makkelijker en beter onthouden, wordt reminiscentie-effect genoemd. Je kunt stellen dat als je jong bent, je nog veel zaken voor het eerst beleeft. Zo is en blijft ook je eerstgeborene speciaal, en zijn (eventuele) ‘nakomertjes’ gemeengoed. Je kunt blindvaren op je ervaring als je voor de tweede keer ouder van een baby wordt.

Bij honden vind ik dat veel minder het geval. Herinneringen zijn zoet als aandenken, maar praktisch vaak onbruikbaar. Omdat elke pup anders is qua gedrag, behoefte en gewoonten speel je daar als rechtgeaarde eigenaar onmiddellijk op in. Elke hond vraagt om een andere aanpak. Je put uit je kennis en opgedane bevindingen, maar je blijft bijspijkeren. Als je na gemiddeld 12 tot 15 jaar afscheid hebt genomen van je hond waarmee je kan lezen en schrijven (en hij met jou), begint je nieuwe pup weer met een volkomen blanco ‘strafblad’. Het zindelijk maken, het socialiseren en de opvoeding zijn weer minstens zo intensief als bij de vorige: je moet als het ware het wiel weer uitvinden.