Boerenland. We soppen door de klei in de wei. Zwaaistaartje wil dezer dagen uitsluitend graven. Ik vind het best, de wandeling is zijn kwalitijd. Erna moeten de modderpoten en aangekoekte klei afgespoeld worden. We gaan richting de rivier die oogt als een gladgestreken hotellaken met langs de naad een nalatige plooi. Vanwege de kou wil ik niet dat Skip water drinkt. ‘Alleen spoelen’, moeder ik. Skip kijkt me aan. ‘Vooruit, één likje dan’, geef ik toe. En dat vind ik dan zo leuk, dat je hond je begrijpt. Skip ploddert zijn bek en hangt daarna zijn tong in het water.