dinsdag 27 januari 2015

MEDICIJNMAN


In de guldentijd collecteerde ik jaarlijks voor de Dierenbescherming (speciaal voor de opzet van een seniorenopvang voor hoogbejaarde honden). Mijn rayon beperkte zich tot een ruime kring rond de kerk. Toch was ik er een hele week mee bezig om alle huizen af te gaan. Dat kwam omdat eenzame ouden van dagen op den duur wisten dat ik zou aanbellen. Naast een gulle gave in de collectebus, hadden ouwe besjes gezellig een bakkie troost en cake klaarstaan. Je wilt, als een van de weinige lichtpuntjes in hun dagelijkse sleur niet weigeren, dus …

Mijn vader is 87 en weduwnaar. Vrienden zijn overleden en familie woont ver weg. Op donderdag rond de middag komt de medicijnman. Hij is de bezorger van de apotheek die zijn baxterdoos met pillen brengt. Mijn vader kijkt naar hem uit. De gepensioneerde bezorger neemt altijd de tijd om een praatje te maken. Hij weet dat het voor alleenstaanden de dag breekt en hun veiligheidsgevoel verhoogt. Het liefst zou mijn vader in een bejaardentehuis wonen waar hij altijd omringd door mensen is. Maar die instellingen zijn allemaal weggesaneerd. In de huidige samenleving ben je als hond kennelijk beter af. Er zijn intussen meerdere seniorenopvangcentra voor honden in ons land. Fijn dat er collectanten (aardige buren, vrijwilligers enz.) en medicijnmannen zijn: ze verrichten kleine wonderen.