Op het ruiterpad knabbelt een
konijn tussen de tenen van zijn achterpootje. Byker ziet ‘m als eerste.
Gedrieën zetten ze hun beste beentje voor. Het konijn met een steeds groter
worden afstand voorop, dan Byker, daarna Skip en als hekkensluiter Cruzer. Het
konijn neemt niet eens de moeite om hard te rennen. Het huppelt, wacht, huppelt.
Het is glashelder: was gejaagd worden voor de konijnen eerst een tombola, nu komen
onze honden niet eens meer in aanmerking voor de poedelprijs.
De rebellen worden door de
konijnenpopulatie in het ootje genomen. Zouden door roddel en achterklap de tanende
capaciteiten zijn doorgegeven? Herkennen ze hun geyip, de bellen, of hun stijl
zo langzamerhand? Merken ze dat onze (nagenoeg alle) drie senioren trager
worden? Of zijn dit superkonijnen aan wier snelheid niet getipt kan worden? Voor
ons is het een lot uit de loterij: iedereen heeft lol. Er zijn alleen maar
winnaars.