Jouw
hond smult van koeienvlaaien (bevroren onweerstaanbaar), paardenvijgen,
kattendrollen of andere ongewenste poeplekkerenijen zoals feces afkomstig van in het wild
poepers. Er wordt 'onderschijt' gemaakt in drie vormen van coprofagie oftewel het eten van uitwerpselen:
autocoprofagie - de eigen poep eten
allocoprofagie - het eten van poep van soortgenoten
(eten van ontlasting van zichzelf of de eigen soort is abnormaal)
inter-specifieke coprofagie - poep verorberen van andere diersoorten.
Dit is voor een hond normaal natuurlijk gedrag; de voorvaderen van onze honden deden niet
anders en vulden hun buik ermee.
Om begrijpelijke redenen
vinden hondeneigenaars het onwenselijk en strontvervelend. Naast het
onsmakelijke argument kunnen paardenvijgen een voor de hond fatale dosis
ontwormingsmiddel bevatten, hebben kattendrollen een te hoog eiwitgehalte en is
een mensengebakje te zout en te kruidig. Bovendien kunnen zo ziekten en
spoelwormen worden overgedragen. Lang heeft men gedacht dat coprofagie door een
tekort aan bepaalde voedingsstoffen komt. Onderzoek heeft dit vooralsnog niet
kunnen staven.
Aanleidingen en oplossingen:
Aanleidingen en oplossingen:
De pup in de werpkist
bootst zijn moeder na, verveelt zich of de hond groeit op in een malafide en/of
smerige kennel.
Honden die vraatzucht
hebben of op dieet staan, eten vaak alles wat ze tegenkomen. Hoopvolle
oplossing: verdeel het voer over meerdere malen per dag om hongergevoel tegen
te gaan.
Provocatie. Het
vermaledijde stront eten gebruiken als een vorm van uitdagen om bijvoorbeeld de
aandacht te trekken. De hond ziet het als een spelletje waarin hij superieur
is. Elke keer dat jij ‘bah’ of ‘gatver’ zegt, hij niet gehoorzaamt en je te kakken
zet, heeft hij gewonnen. Zijn praktisch voordeel is dat zijn bek dicht bij de
grond zit. Hij is je altijd voor.
Mogelijke oplossing: negeer het gedrag wanneer de hond het als
een middel gebruikt om jou op stang te jagen. Belangrijk is dat hij meent dat
jij absoluut niet kijkt of reageert. Hij moet het gevoel hebben dat het jou
niet opvalt dat hij iets stouts aan het doen is. Alleen zo mist zijn actie het
doel en wordt het onleuk. De eerstvolgende keer zal hij nog een hapje nemen om
je te testen. De tweede keer zal hij jouw gedrag observeren of jij hem nog
interessant vindt. De derde keer zal hij er waarschijnlijk geeneens meer naar
omkijken. Probleem opgelost. Mocht hij nog een keer in herhaling willen vallen,
leid hem dan net voor het moment suprême af.
Een gehoorzame hond
wil ook weleens ondeugend doen. Hier helpt het aangeleerde (indringende)
commando ‘nee’ of ‘foei’.
De stressfactor. Het antwoord hierop is achterhalen waar de agitatie vandaan komt en die wegnemen.
De stressfactor. Het antwoord hierop is achterhalen waar de agitatie vandaan komt en die wegnemen.
Een afdoende remedie is
om de hond te muilkorven. Je moet dan wel rekening houden met negatieve
reacties van andere wandelaars: of ze vinden het zielig of ze menen dat de hond
agressief is.