Het gespierde donkere ree met de behoorlijke blanke reet dat
we afgelopen zondag binnen de omheining zagen, keek nu vanaf een behoorlijke
puist boven de grond buiten de bebouwde kom, superieur op ons neer. Kreupelhout
en senioriteit weerhielden Skip ervan de achtervolging in te zetten. Het ree zagen we naderhand aan de
overkant van een mossig groen bekroosd ven. Zij weet de weg hier, dat is een
ding wat zeker is. Voor Skip die we voorzichtigheidshalve aanlijnden, konden we
naar huis, spannender zou het niet worden. Uitgeteld
van (gedeeltelijk) los in het bos, ligt Skip als een tevreden opgerold vosje op
zijn kussen te dromen. Heerlijk om bij ons hond te zijn.