We combineren werk met het aangename. Het Groenewoud in Swalmen hebben we al vaker bezocht. Meestal in groepsverband. Vanwege corona wandelen we met z'n drietjes: baasje, Pop en ik. Was onze IJslandse Katur er bij geweest, dan zouden we blind kunnen varen op zijn opgeslagen routekaart. Nu zijn het losse stukken die ons bekend voorkomen. We vragen twee keer de weg. Een mevrouw die meent dat we toeristen zijn, wenst ons een fijne vakantie en veel plezier met alle bosdieren. Pops neus - dus verplicht aan de lijn - maakt verbindingen. In de eerste minuut zien we twee spiegels voor ons op het pad. Aan het geritsel te horen volgen de reeën ons een tijd op korte afstand door het struikgewas. Pop taalt er niet naar. Vogels trakteren ons op een urenlang concert. Blaarkoppen tonen ons hun kalfjes en de das maakt zich uit de voeten. Die das en de muizen onderweg vindt Pop nog het spannendst. De muizen leiden haar ook naar een cache waar we natuurlijk geen code van hebben. We komen toch uit bij de megagrootte oleander en rhododendron. Drijfzand, boardwalks, weide en heide, bruggetjes, de meanderende en plaatselijk kolkende Schwalm maken dat we zin krijgen in de vaste beloning: aspergesoep. Het is er de tijd van het jaar en het weer voor. Herberg de Bos houdt zich natuurlijk ook aan de coronaregels dus het wordt een soepwandeling zonder soep.
twee hobbypony's en -konijnen aan de overzijde
muizen onder en vogels in de rododendron
kwakende kikkers bij het drijfzand
rattennest
hertenhoefjes en bokkenpootjes
de gelopen route: de (Duitse) bergen liggend aan de overkant
hebben we gemakshalve overgeslagen