Bij het invullen van de drollen-enquête, een Facebook oproep van Judith (Prins Petfoods) Lissenberg, kon ik niet anders dan meteen mijn archief induiken; bij de vragen over Hollands Hoop wordt er het een en ander overhoop gehaald. Doe er je voordeel mee en ... lees verderop wat jouw hond voor type is.
Het onderwerp is nogal controversieel en bijna niemand heeft waardering voor deze originele vorm van plastische kunst. Jammer, want honden doen zo hun best om de 'dagelijkse krant' voor hun soortgenoten op een zo aantrekkelijk mogelijke manier te etaleren. Het is een voortdurende onofficiële competitie van innovatieve wegwerpkunst, waar sommigen zelfs voor op snuffelstage gaan.
Hollands Hoop
Honden begrijpen de ophef onder mensen absoluut niet. Zo’n imposante dampende bolus of kunstig gedraaid torentje van ambachtelijke kwaliteit leg je niet zomaar even neer. Daar kies je met uiterste precisie de meest gunstige plek op je dagelijkse route voor uit. De een verkiest een plek waar de concurrentie, de andere viervoeters uit je buurt, welhaast over moeten struikelen, terwijl de ander zijn presentatie bescheidener toont of op een geheime locatie verstopt. Honden verfoeien brave baasjes die met het poepzakje zichtbaar in de hand, in de aanslag staan om het versgeperste drolletje daar zo snel mogelijk in te laten verdwijnen. Cultuurbarbaren zijn het! Hun vergankelijke kunst heeft toch al te lijden onder aan coprofagie lijdende labradors en weersinvloeden. Bovendien is de eigenhandig geboetseerde klei vaak het doelwit van baldadige kraaien die hun ironisch bedoelde appreciatie tonen door de schepping uit elkaar te pikken.
Honden
voelen zich onbegrepen, maar op zijn zachtst gezegd is deze curieuze kunstuiting
iets
waarmee mensen niet graag geconfronteerd willen worden. Als hondeneigenaar sta
je ongeduldig en beschroomd naast je aangelijnde hond zachtjes te neuriën tot
het voorbij is, in de hoop dat niemand het ziet. Vervolgens maak je gebruik van
additionele merchandise zoals vrolijke poepzakjes in fleurige kleuren of trendy
poepschepjes.
Argeloze voetgangers willen grif niet getrakteerd worden op zo’n object trouvé onder hun schoenzool. Dat krijg je wèl als je onderweg geen oog voor de schoonheid van de tot artwork gepromoveerde excrementen hebt. In plaats van aandachtig de ogen op de grond te richten, wordt de klei(n)kunst zomaar door gemakzuchtige vernielers met zevenmijlslaarzen platgetreden. In plaats van lofuitingen over zulk artistiek talent, krijg je als hondeneigenaar met veel bombarie boze verwensingen naar je hoofd geslingerd. Alsof het een replica betreft! Het is beslist de kift omdat de creatieve buizenpost van mensen meteen door het closet wordt gespoeld.
Je kunt de vermaledijde kwestie opblazen, ridiculiseren of bagatelliseren maar wie serieus van zijn hond houdt ruimt vanzelfsprekend zijn uitwerpselen op, mochten deze op een hinderlijke plek liggen. Daar zijn twee plausibele redenen voor. Ten eerste de gezondheid van je huisdier: tijdens het opruimen controleer je op wormen, de substantie en kleur van de darmflora. En ten tweede hoeft niemand hinder te ondervinden van jouw hobby: het houden van een huisdier. Hondeneigenaren die opruimen achterwege laten als een vorm van protest (omdat ze vinden dat ze daarvoor hondenbelasting betalen) of er ordinair gezegd ‘gewoon schijt aanhebben’ zorgen er zo voor dat andere mensen (veelal niet hondenbezitters) steeds intoleranter worden ten opzichte van de hond in het algemeen. Met nog meer vrijheidsbeperkingen voor de argeloze honden tot gevolg. En het is zo onnodig. Er is een veelzijdig assortiment voor het opruimen beschikbaar. Zoals, de poepschep (het meest geëigend voor XL exemplaren), het kartonnen uitvouwbare doosje (voor de ietwat natte hoopjes) en het plastic boterhamzakje dat ikzelf prefereer omdat je het probleemloos in je jas- of broekzak stopt. Alleen weer jammer dat er dan zo weinig afvalbakken staan waar je het opgeraapte onderweg in kunt deponeren.
Openbare kunstroute
Na een ijverige analyse van de readymades merkte ik dat bij de fabricage van de feces meer komt kijken dan je op het eerste oog zou verwachten. Bent u net zo geïntrigeerd geraakt door dit abjecte fenomeen dan volgt hier een beknopt resumé uit de catalogus van deelnemende kunstenaars aan de publieke kunstroutes.
De berichthond: is zich van geen kwaad bewust en zorgt dat zijn actuele ‘krant’ steeds de laatste nieuwtjes verspreid. Hij heeft zich daarom gespecialiseerd in het bovengemiddeld doen van kleine en grote boodschappen.
De codekraker: een treuzelaar die zijn draai niet kan vinden. Beweegt ogenschijnlijk besluiteloos naar links en naar rechts. In werkelijkheid kan deze hond de juiste cijfercombinatie niet onthouden om zijn ‘kluis’ te openen.
Het haantje: kiest een prominente plaats waar veel hondenverkeer is. Nadat hij zijn behoefte heeft gedaan, vind je onmiskenbaar krabsporen in de grond door hevig poten vegen. Zijn anaalklieren draaien overuren.
De hoogwerker: draait vaak een uitstekend puntig drolletje hoog boven op een talud. Meestal is dit kunstwerkje afkomstig van een minuscuul hondje met een groot ego en heeft het volgens de desbetreffende ‘artiest’ een statusverhogende werking.
De kakmadam: duikt altijd de struiken in zodat niemand haar ziet. Zij houdt haar intiemste privézaken graag strikt geheim. Typisch iemand voor een eigen atelier.
De ouderwets opgevoede Fikkie (ook wel stadse hond genoemd): met gevaar voor eigen leven hurkt hij nog steeds standvastig in de goot. Ondanks de toegenomen verkeersdrukte handhaaft hij zich. Waarom? Omdat hij dit vroeger zo geleerd heeft.
De schijtlijster: heeft vaak last van zijn buikje waardoor hij frequent acute sanitaire stops moet maken. Probeert zijn maag te reinigen door gras te eten. Typisch een geval voor de combinatie van poepschep en tissues.
Het warme bakkertje: wil met zijn vers getoverde gebakjes en taartjes anderen ‘een poepie laten ruiken’. De onbegrijpende eigenaar verpakt dit ‘cadeautje’ graag. Hij is te herkennen aan het zichtbaar gestrikte knalrode poepzakje aan de hondenriem.
De zorgeloze bofkont: laat het ongegeneerd vallen waar het hem uitkomt. Iedereen mag het zien. Deze zelfbewuste hond schaamt zich nergens voor, net zoals zijn baas.
Cursusaanbod
In een aantal plaatsen organiseren gemeentes of basisscholen regelmatig taboe doorbrekende workshops. Het laagdrempelige aanbod bestaat uit:
Vlaggetjesdag (uitsluitend bedoeld voor kinderen t/m 12 jaar)
Een leerzame speurtocht, in de volksmond beter bekend als ‘prikactie’,
voor de jeugd onder begeleiding van een volwassene. Wie de meeste stokjes
in drolletjes heeft gestoken, is de winnaar en mag een afgietsel van een
‘zelfgebakken taartje’ naar keuze als trofee mee naar huis nemen.
Optioneel: voorafgaand kunnen de kids een interessante workshop 'determineren' volgen. Hierin leren ze de verschillen kennen tussen katten- en hondendrollen; het moet ten slotte wel eerlijk gaan.
Artsy Fartsy (uitsluitend
toegankelijk voor volwassenen)
Hier wordt uitgebreid ingegaan op openbare (honden)kunst:
- het effect van voeding op het kleurenpalet
- creativiteit en inventiviteit
- locatiekeuze: waar is hondenkunst gewenst en komt deze het best
tot zijn recht.
- (ongewenste) publiciteit
- tijdbepaling
De kosten
voor genoemde lessen zijn geheel gratis (incl. materiaal zoals cocktailprikkers
en/of bakbenodigdheden).
Drollenvangers
Niet vergeten de Prins Petfood enquête in te vullen!
Facebook Judith Lissenberg 13 april 2021