de lieffies
Thuis was Pop een beetje down. Fysiek mankeert haar niets zover we kunnen zien en voelen, en de loopsheid ligt al zo ver achter haar dat dit geen postnietparings depressie hoeft op te roepen. Misschien is ze gewoon lui of moe of heeft ze haar dag gewoon niet. Niets menselijks is een hond vreemd.
Omdat de baas vroeg is gaan golfen, nemen Pop en ik de wijk. In haar eigen buurt is het vaste prik richting Tante M. en vriendje Teddy. Du moment dat ze elkaar voor het eerst zagen, waren ze in love. Wanneer Teddy voor in de hal ligt, is er glassex. Ditmaal geen 'gestalk', ik maak haar wijs dat Teddy niet thuis is. Mijn en haar geluk wanneer we haar vriendje op de oever van de Maas tegenkomen. Blij staarten en kussen. Beiden nu helemaal happy, want Teddy bleek niet zo'n zin in wandelen te hebben. Nu wel. Ze lopen samen op en als wij de dijk opgaan, wil Teddy mee. Natuurlijk mag haar vriendje haar naar huis begeleiden, anders is HIJ weer verdrietig. Pop is weer helemaal opgemonterd en Teddy lauffreudig. Het is me een stelletje.