Op-en-top kattenmensen gingen overstag toen hun vrienden
een Border Collie namen. Pas op dat moment realiseerden ze zich hoe leuk het is
om een hond om je heen te hebben. Het had ook een praktische reden: ze waren
recent verhuisd naar een afgelegen boerderij. Hun keuze viel op een
'bokser' omdat die geroemd wordt om zijn aangeboren geschiktheid als
bewaker. Een hond die zonder de minste aarzeling, bereid is om tot actie over
te gaan als zijn baas, huis of erf verdedigd dienen te worden.
Ze kwamen veel bij elkaar over de vloer: uit pure noodzaak
moesten de beide reuen wel vriendjes worden. De eerste twee jaren was alles
pais en vree tussen hen. De honden speelden samen, deelden kluiven en haalden
kattenkwaad uit. Totdat een smeulend conflict tot onenigheid leidde. Waren het
opspelende hormonen? Het resultaat was dat de honden elkaar niet meer konden
luchten of zien. Telkens was het spitsroeden lopen en afwachten hoe en wanneer
de heren elkaar weer in de haren zouden vliegen. Heel vervelend, want de
frequentie van de ontmoetingen tussen vrienden kwam daardoor op een wel heel
laag pitje te staan.
Op een onverwachte dag een decennium later troffen ze
elkaar spontaan in het bos. Geschrokken riepen ze beiden te laat hun loslopende
honden terug. Maar de inmiddels bedaarde bejaarden deden het voorkomen of er
nooit iets onverkwikkelijks tussen hen was gebeurd. Een voorzichtige snuffel,
een kwispel, een lik. Ongetwijfeld viel het hen op dat ze zich allebei verzoend
hadden met het feit dat hun mannelijkheid tanende was. Beide heren sleten hun
oude dag nog dikwijls in elkaars gezelschap en hun bazen pakten de versleten draad
van hun vrindschap net zo moeiteloos op als de twee oudjes.