Roderick,
een Basset bastaard, is een eenkennig individuutje dat in en rond het huis
scharrelen prefereert boven uitlaten. Zijn beweeglijke baas is behoorlijk
ondernemingsgezind. Hij wil joggen, flink doorstomen tijdens een
strandwandeling, weekendjes weg en geregeld op reis. Van meet af aan waren ze
niet echt close. De wil was er bij beiden wel: ze hadden alleen afwijkende
behoeften en interesses. Roderick, in het dagelijks leven doorgaand als Rikjuh,
bleef bij voorkeur thuis in zijn vertrouwde omgeving. Een pension verafschuwt
hij. Zijn baas wilde kilometers langs de kust maken en de treuzelende Roderick
moest verplicht aan de lijn. Waardoor de hond op zijn beurt de goed
geproportioneerde flaporen in de wind gooide, tegenstribbelde en tot slot de
rem erop gooide. Zijn baas wist zich geen raad met de vermeende koppigheid.
Toen de losse huid van de hond gespannen kwam te zitten, besloot hij de hond
ter adoptie aanbieden. De man begreep dat ze als stel ongeschikt waren.
Dezelfde
avond nog meldde zich telefonisch een weduwe van stand die al een adellijk
Bassetteefje genaamd Claire bezat. De iets te gezette Claire heeft een rustige
inborst. Ze zocht een huismusserige vrind om Rundumhause mee te dollen. De dame drong nadrukkelijk aan op een
spoedig proefweekend omdat de even oude reu haar de perfecte kandidaat leek.
Roderick wilde zoals gewoonlijk in eerste instantie helemaal niet mee. Dat
veranderde toen hij de grote ommuurde bomentuin van de monumentale stolp betrad
en Claire zag. Ze vielen als een blok voor elkaar. Het proefweekend wordt zijn
langste vakantie ooit - beiden waren in een handomdraai
weer op hun streefgewicht. Hij keerde begrijpelijkerwijs nooit meer terug. Dit
was waar hij wilde blijven: met een lieve speelse amice, een geheime tuin en
nooit meer de deur uit.