zaterdag 19 december 2020

EDDIE

 

Eddie heeft een langlopend project buiten de deur. Zonder uitzondering graaft de hutspot-van-vele-liefdes sinds 9 jaren elke middag aan dezelfde kuil in het wandelplantsoen. Je zou het een verslaving kunnen noemen. Eddie is een hond van de klok. Door de vaste werktijden van zijn baas graaft hij volgens een vast rooster. Komt zijn baas een tikkeltje te laat, wat zelden voorkomt, dan gunt Eddie hem tijdens de wandeling geen blik waardig. Ter compensatie neemt zijn toeschietelijke baas weleens een professionele leren voetbal mee om onderweg een balletje te trappen. Maar de eigengereide Eddie ziet die uitnodiging als een onnodig oponthoud: van langer uitstel kan geen sprake zijn. Eddie stiefelt gezwind naar zijn kuil om verder te zwoegen. Iedereen mag langskomen, kijken wat hij aan het doen is, en commentaar geven. Zolang ze Eddie maar niet storen. Hij moet gefocust blijven op de opgraving, hulp kan hij daar niet bij gebruiken. Voor de breedgeschouderde Eddie is de kuil een onuitputtelijke schatkamer waar hij wroet, delft en spit totdat hij de perfecte edele steen tegenkomt. De voor een mens gewone kei draagt hij fier en behoedzaam in zijn bek mee naar huis. Daar wordt het kostbare kleinood toegevoegd aan zijn alsmaar uitdijende collectie.

De baas had hem niet durven te vertellen dat ze binnen afzienbare tijd twee dorpen verderop zouden verkassen. Hij hoopte dat door het dozen in- en uitpakken en het verkennen van zijn kersverse ruimere thuis, de hond zijn kuilfixatie zou vergeten. Op de grote verhuisdag had Eddie zijn poten vol aan zijn meegenomen stenenverzameling die voorheen op het flut balkonnetje gerangschikt lag. Nu mocht hij ze in de joekel van een tuin onderbrengen. Joepie! De dag erna wachtte een enigszins nerveuze baas met spanning af of zijn hond het in het bomenrijke buurtpark wel naar zijn zin zou hebben. Maar Eddie stond al bij de voordeur te popelen om de wijk te schouwen. In tegenstelling van wat de baas dacht, voelde Eddie zich bevrijd. Hij was blij dat hij van de kuil af was! Al langer had hij willen stoppen; hij had immers alles wat erin zat, eruit gehaald. Was hij bang geweest voor imagoschade of gingen bij hem gewoon de jaren tellen?