Eddie heeft een langlopend project buiten
de deur. Zonder uitzondering graaft de hutspot-van-vele-liefdes sinds 9 jaren elke
middag aan dezelfde kuil in het wandelplantsoen. Je zou het een verslaving
kunnen noemen. Eddie is een hond van de klok. Door de vaste werktijden van zijn
baas graaft hij volgens een vast rooster. Komt zijn baas een tikkeltje te laat,
wat zelden voorkomt, dan gunt Eddie hem tijdens de wandeling geen blik waardig.
Ter compensatie neemt zijn toeschietelijke baas weleens een professionele leren
voetbal mee om onderweg een balletje te trappen. Maar de eigengereide Eddie
ziet die uitnodiging als een onnodig oponthoud: van langer uitstel kan geen
sprake zijn. Eddie stiefelt gezwind naar zijn kuil om verder te zwoegen.
Iedereen mag langskomen, kijken wat hij aan het doen is, en commentaar geven.
Zolang ze Eddie maar niet storen. Hij moet gefocust blijven op de opgraving,
hulp kan hij daar niet bij gebruiken. Voor de breedgeschouderde Eddie is de
kuil een onuitputtelijke schatkamer waar hij wroet, delft en spit totdat hij de
perfecte edele steen tegenkomt. De voor een mens gewone kei draagt hij fier en
behoedzaam in zijn bek mee naar huis. Daar wordt het kostbare kleinood
toegevoegd aan zijn alsmaar uitdijende collectie.
De baas had hem niet durven te vertellen
dat ze binnen afzienbare tijd twee dorpen verderop zouden verkassen. Hij hoopte
dat door het dozen in- en uitpakken en het verkennen van zijn kersverse ruimere
thuis, de hond zijn kuilfixatie zou vergeten. Op de grote verhuisdag had Eddie
zijn poten vol aan zijn meegenomen stenenverzameling die voorheen op het flut
balkonnetje gerangschikt lag. Nu mocht hij ze in de joekel van een tuin onderbrengen.
Joepie! De dag erna wachtte een enigszins nerveuze baas met spanning af of zijn
hond het in het bomenrijke buurtpark wel naar zijn zin zou hebben. Maar Eddie
stond al bij de voordeur te popelen om de wijk te schouwen. In tegenstelling
van wat de baas dacht, voelde Eddie zich bevrijd. Hij was blij dat hij van de kuil
af was! Al langer had hij willen stoppen; hij had immers alles wat erin zat, eruit
gehaald. Was hij bang geweest voor imagoschade of gingen bij hem gewoon de
jaren tellen?