Twee brave witte herdershonden, broer en zus, woonden samen in een kast van een huis. Beiden waren matige eters. De hele dag stond er, voor elk van hen, een volle voerbak in de bijkeuken klaar. Mondjesmaat werd er wat van gehapt. Ondanks dat ze weinig aten, waren ze redelijk op gewicht. Dat kwam doordat de intelligente honden allerlei handigheidjes onder de knie hadden. Zo werd Mindy ervan verdacht dat ze deuren kon openen. Ze ging zelfstandig van binnen naar buiten, en omgedraaid. Je zag nooit hoe ze het deed, maar het gebeurde toch. In de nacht - zo zou pas veel later duidelijk worden - werd de goedgevulde koelkast geplunderd door de twee partners in crème. Favoriet bleek achteraf een pakje echte boter. Bizar, want ernaast lag dikwijls zalm, haring of paling. Daarom viel het eerst niet op en dacht de eigenaresse van het duo dat ze Alzheimer light had; wéér vergeten boter bij Appie mee te nemen. Alle deurklinken inclusief die van de provisiekast werden omgedraaid. Op de koelkast kwam een slot.
Mindy overleed in diezelfde week. Na haar heengaan werd er niks meer geroofd. En Mork viel hongerig op de brokken aan en nam qua omvang toe. Raar, want ze hadden gedacht dat hij uit verdriet juist nog minder zou gaan eten. Toen de pakjes boter zich in de koelkast gingen opstapelen begrepen ze waarom. Mindy was de handlanger van Mork geweest. Hij was dol op boter en zij kon eraan komen. Vermoedelijk was hij daardoor zo snel verzadigd geraakt, waardoor hij verder weinig honger had gehad. Een andere oorzaak voor zijn slanke lijn zou de chronische diarree kunnen zijn, veroorzaakt door het smeuïge smeersel. Nu was het zaak om uit te vinden welke stiekeme vaardigheid hij beheerste en verruild had voor het openmaken.