zaterdag 30 januari 2021

FLOWERPOWER

 

Het was het tijdperk van de Flowerpower, blijheidvrijheid en love & peace. Omdat mijn moeders kinderwens in vervulling was gegaan, adopteerde mijn vader die liever een hond had gewild, toen ik naar de bewaarschool ging, een pup. Het werd een zachtaardige golden retriever. De hond en ik groeiden samen in een liefdevolle leefgemeenschap op. We pasten bij elkaar; zij de lankmoedigheid zelve, ik een dromerig bloemenkind. Of ik nou haar lange manen vlocht, bloemenkransen om haar nek hing of samen met haar theedronk, ze liet heerlijk met zich sollen. Ze was echt zo’n relaxte hond die je spreekwoordelijk driedubbel in de knoop kon leggen.

Op de middelbare school kreeg ik de kans om voor enkele maanden in het buitenland te verblijven. Het avontuur lokte, maar het idee om mijn stokoude Moon tijdelijk achter te moeten laten deed me pijn. Wat als ze ziek werd of dood zou gaan terwijl ik er niet voor haar kon zijn om haar te troosten? Mijn ouders drongen stevig aan dat ik moest gaan. Het was geweldig om jong en vrij te zijn en de wijde wereld te ontdekken; daar hadden zij als teenager echt van genoten.

Onderweg naar Schiphol werd Moon wagenziek. Althans zo leek het. Ze was al een paar dagen onrustig, maar dat weten we aan mijn naderend afscheid. We stopten op de vluchtstrook langs de snelweg om een luchtje te scheppen.  Het leek of ze een beetje opknapte. We kwamen in een file terecht. De toestand van Moon verslechterde rap. Het leken uren voordat ze op de behandeltafel in die afschuwelijke steriele ruimte lag. Ik hield haar vast en streelde zacht haar dun geworden vacht waarin ik zo vaak vlechtjes had geknoopt. Mijn golden stierf bij de dierenarts. Ik geloof heilig dat ze het voor mij heeft gedaan. Ik moest volwassen worden. De hond maakte het zo eenvoudiger voor me om wat tot dan toe mijn thuis was geweest, te verlaten. Mijn dierbare jeugd was abrupt voorbij. De volgende dag vertrok ik met een droevig hart richting the States. Ik zie mijn ouders nog samen innig verstrengeld in de vertrekhal staan. Hun kind en hun hond waren ze in een klap ‘kwijt’.

Op de Amerikaanse luchthaven stond mijn tijdelijke family me op te wachten. Ze hadden thuis een surprise voor me. Of het zo had moeten zijn. Ze hadden yesterday - de dag dat Moon naar de hondenhemel was opgestegen - een golden retriever uit het asiel geadopteerd.