Eenmaal binnen raakte de hond volledig in paniek. Hij droeg een extreem dikke bontjas dus waarschijnlijk was de hond aan buiten zijn
gewend. In de tuin vlijde hij zich meteen op de tegels neer en was hij in een mum
van tijd vertrokken.
De politie, dierenambulance en het asiel werden gebeld.
Geen van deze instanties had een melding van een weggelopen hond ontvangen. De
dierenambulance kwam controleren of de hond gechipt was. Dit bleek niet het
geval. Ik kon de Keeshond meegeven. Omdat hij rustig lag te slapen, besloot ik
de hond zolang te houden. Mijn eerste hond was een Keeshond en stiekem overwoog
ik al dat wanneer niemand hem opeiste, ik hem zou houden.
Tegen de avond kwam pas het verlossende telefoontje van
de ongeruste eigenaar die tevens beheerder van de begraafplaats uit het
naburige dorp bleek te zijn. Volgens de man struinde de hond weleens de
omgeving af, maar gewoonlijk bleef de erfbewaker dichtbij. De man had verwacht dat
de wegloper uit eigen beweging terug zou komen en had daarom pas zo laat alarm
geslagen. Hij schrok er van dat de hond zo ver van huis was gevonden en daarbij
enkele gevaarlijke hoofdwegen had overgestoken. Hij bedankte ons opgelucht en
reed met een uitgeruste hond vol avontuurlijke dromen huiswaarts.