Er bestaan uitlaatservices en hondencrèches met de meest ludieke namen. Onze dobermann werd tweemaal in de week opgehaald door de uitlaatservice die gewoon hondenuitlaatservice met daarachter de plaatsnaam heet. Duidelijk en doeltreffend. Ik werkte tijdelijk extra dagen vanwege zwangerschapsverlof van een collega, waardoor ik minder tijd voor onze Dobey had. Zo’n dogwalker is dan echt een uitkomst. Dobey zat de betreffende morgens stipt op tijd kaarsrecht en vol verwachting bij de voordeur. Het busje hoorde hij al aan komen voordat het de bocht om reed. Hij trilde over zijn hele lijf en maakt zachte piepgeluidjes van opwinding.
De uitstapjes met het hondenroedel vond hij geweldig, niet in de
laatste plaats omdat zijn allerliefste vriendin Daffy ook van de party was; die
twee waren acht poten op één buik. Nadat ik weer mijn normale dienst ging
draaien, was de uitlaatservice niet meer nodig en liet ik hem zelf weer uit. Ik
dacht dat hij wel opgetogen zou zijn, omdat het vrouwtje weer vaker thuis was.
Niets bleek minder waar. Dobey bleef hardnekkig en lijdzaam op de bewuste
afhaaldagen voor de deur wachten. Blijkbaar vond hij de groepsuitjes veel
leuker dan samen met zijn vrouwtje op pad gaan. Hij miste zijn vriendjes en
keek elke keer zo beteuterd dat we besloten om eenmaal in de week de service
aan te houden. Ik heb nog nooit zo’n blije hond gezien, toen hij na een week van
afwezigheid weer werd afgehaald. Je zou er als liefhebbende bazin bijna een
minderwaardigheidscomplex van krijgen.